W ostatnim czasie, głównie na Instagramie rozgorzała dyskusja na temat zaburzeń odżywiania. Była ona efektem sugestii jednej z twórczyń treści dotyczących zaburzeń odżywiania, głównie bulimii, że zaburzenia odżywiania niesłusznie są traktowane jako zaburzenia psychiczne, podczas gdy to nawyk możliwy do modyfikacji. To bardzo duże uproszczenie i niestety chwyt marketingowy. Choć poniekąd rozumiem skąd to przekonanie, to jednak musimy stanąć w prawdzie, że zaburzenia odżywiania są zaburzeniami psychicznymi.
To bardzo złożony temat tak samo jak same zaburzenia odżywiania. Z jednej strony rozumiem obawy związane z diagnozą czy problem z przyjęciem do wiadomości, że możemy cierpieć z powodu zaburzeń psychicznych. Niestety to pokłosie bardzo stereotypowego podejścia do chorób psychicznych czy korzystania z pomocy terapeutów lub psychologa. Pod tym względem uciekanie od tradycyjnego podejścia do zaburzeń odżywiania tylko pogłębia te przekonania. Na szczęście i z ulgą obserwuje, że coraz więcej osób podejmuje świadomą decyzję współpracy ze specjalistą w związku z obciążeniem psychicznym, które odczuwa.
W zaliczaniu zaburzeń odżywiania do kategorii zaburzeń psychicznych wcale nie chodzi o wpędzanie ludzi w zaburzenia. To nie jest żadne lobby psychiatrów, terapeutów, psychologów oparte na chytrym przekonaniu, że skoro wszyscy musimy jeść, to jeśli ktoś ma z jedzeniem problem, to wmówimy mu zaburzenia, zarobimy miliony! Nie, to tak nie działa! To nie żaden zmasowany atak! Nikt nikogo nie chce wpędzić w zaburzenia odżywiania!
Zapraszam do udziału w E-kursie: https://www.dbamocud.pl/produkt/e-kurs-zaburzenia-odzywiania-w-pracy-dietetyka-lekarza-trenera
Zapraszam do udziału w darmowym wyzwaniu: