Popołudniową porą znów rozmawiamy, bujając w obłokach...
"RZEKA nie jest OBŁOKIEM,
OBŁOK nie jest PTAKIEM
a jednak gdy
pochylam się nad WODĄ
widzę w niej płynące NIEBO
a jednak gdy
przyglądam się CHMUROM
przefruwają nade mną stadami.
Jesteśmy jak lustra
odbijające w sobie siebie
I chociaż nie jestem Tobą
noszę w sobie Twoją RZEKĘ,
Twoje OBŁOKI i Twoje PTAKI."
Maks Kapalski
Popołudniową porą znów rozmawiamy, bujając w obłokach...
"RZEKA nie jest OBŁOKIEM,
OBŁOK nie jest PTAKIEM
a jednak gdy
pochylam się nad WODĄ
widzę w niej płynące NIEBO
a jednak gdy
przyglądam się CHMUROM
przefruwają nade mną stadami.
Jesteśmy jak lustra
odbijające w sobie siebie
I chociaż nie jestem Tobą
noszę w sobie Twoją RZEKĘ,
Twoje OBŁOKI i Twoje PTAKI."
Maks Kapalski
read more
read less
