Jest jedna rzecz, którą bardzo mocno zmieniła pandemia... zbudowała prawdziwą, realną i namacalną świadomość śmierci.
Dla wielu osób to pierwszy tak wyraźny znak tego, że nie jesteśmy nieśmiertelni.
Że w jednym roku odchodzą zarówno ikony, jak choćby wczorajsza śmierć Krzysztofa Krawczyka, jak również pozornie ludzie anonimowi, ale dla nas bardzo wyjątkowi. To często nasze członkowie naszych rodzin, najbliżsi, przyjaciele.
A z drugiej strony ... czy my nauczyliśmy się rozmawiać o śmierci?
Na przykład jedną z absolutnych wartości Walt Disney'a (dziś już bardziej jako firmy) jest edukować dzieci w obszarze śmierci. Konfrontować ich z tym, że czas jest ona niesprawiedliwa i przychodzi za szybko.
Kto z nas nie płakał na "Królu Lwie", gdy zginął Mufasa i osierocił Simbę.
A z drugiej strony kto z nas poradził sobie z wytłumaczeniem dziecku zagmatwanych relacji rodzinnych i tego dlaczego do śmierci brata przyczynił się Skaza?
Śmierć jest ważnym elementem edukacji szkolnej.
Czy umiemy jednak o niej mówić.
Czy jest czas na zrozumienie emocji?
Czy uczymy się pisać kondolencje tak, aby nie stały się one przedmiotem drwin i memów.
Obok realnej, tej prawdziwej śmierci jest ta metafizyczna. Dookoła nas umiera przeszłość. Odchodzi stary świat.
Czy w szkole jest miejsce na emocje?
Czy szkoła jest miejscem wsparcia i redukcji stresu?
Czy szkoła może być oparta na badaniach? Takie Evidence Based Education. Nie tylko w zakresie treści i przedmiotu zajęć, ale i w formie.
Neuronauka rozwija się w galopującym tempnie. Każdego dnia dowiadujemy się o mózgu więcej.
Wiemy co wspiera proces nauki, a co raczej przeszkadza.
To porozmawiajmy w jaki sposób zacząć to wykorzystywać.
Gościem #HerraOnAir będzie Paweł Lęcki.
Pierwsza audycja z Pawłem zgromadziła rekordową widownię i bardzo wysoko zawiesiła poprzeczkę.
Jestem pewien, że dziś poradzimy sobie z wypełnieniem tych bardzo wysokich oczekiwań.