özür dilerim , size bir şey sorabilir miyim ? hayat neden bu kadar zalim ? i̇nsanlar , insanlar neden bu kadar zalim ? yaşamak neden bu kadar zor ve bu kadar güzel ve vazgeçilmez ? peki insanların birbirlerini anlamamak için bu büyük çabası neden ? karım… karım bana çok kızıyor. ona istediği gibi bir hayat sunamadığım için. i̇stediği gibi bir adam olamadığım için. çocuklarım , çocuklarım da bana çok kızıyor. onlara bilgisayar , elbise , ayakkabı , araba alamadığım için. patronum , patronum sürekli alaycı bakışlarla beni izleyerek ne kadar işe yaramaz bir adam olduğumu günün her saatinde bana hatırlatıyor. o da bana çok kızıyor çünkü ona çok para kazandıramadığım için. dostlarım , arkadaşlarım , akrabalarım beni adam yerine bile koymuyorlar. onlar da bana kızıyor. onların istediği bir adam olmadığım için. onları yemeğe götürmediğim için , onlara borç veremediğim için , onlara ayak bağı olduğum için , onların eğlendiği gibi eğlenemediğim için. devlet , devlet de bana kızıyor. daha çok vergi veremediğim için , arada bi ‘noluyo’ diye sorduğum için , yanlış partiye oy verdiğim için. biliyor musun her tarafım kanıyor. acılar içindeyim. çürüyorum. onların istediği gibi bir adam olmak istiyorum ama beceremiyorum. dostlarıma , akrabalarıma , patronuma , karıma , çocuklarıma üzgünüm diyorum. sizin istediğiniz gibi bir adam olamadığım için özür dilerim diyorum , duymuyorlar. acılarımı , kederlerimi , sıkıntılarımı anlatıyorum dinlemiyorlar. ben , ben.. bana yardım edin diyorum , kaçıyorlar. gelin biraz konuşalım diyorum , masayı terk ediyorlar. ölüyorum ben diyorum , ne zaman öleceksin diye soruyorlar. lütfen bana söyler misin , ne oldu ? bize ne oldu ? eskiden böyle değildi. şimdi ne oldu ? neden insanların artık birtakım duygulara ve düşüncelere prim verecek zamanları yok ? neden bu kadar hızla koşuyorlar ? neden bir an bile olsa durup hayatın , insanın , evrenin anlamı üzerine düşünmüyorlar ? ben acılarımı , sıkıntılarımı , kederlerimi onlara anlatırken neden beni dinlemiyorlar ? benim bütün bu düşlerim , arzularım , hayata dair imdat çığlığım onlara neden sahte geliyor ? sahici gelmiyor , samimi gelmiyor ? neden ? neden ? neden ? söyle bana neden ? neden ?.. n'olur bana yardım et , yardım et bana. lütfen , lütfen… neden beni bu halimle kabul edip aralarına almıyorlar ? neden beni sevmeleri için sürekli , inanmadığım halde onların ilgisini çekip onlarla konuşmak zorundayım , ha ? neden egom olmak zorunda ? neden onların arasında bencil olmak durumundayım ? neden var olabilmek için rekabet etmek zorundayım , ha ? lütfen , lütfen bana yardım et. bana hayatta yaşamamı söyle. bak biliyosan eğer bana o yolu göster , lütfen. çünkü ben artık yalnız yaşamak istemiyorum. bana hayatta yaşayabilmem için güç ver. neden ben hayatta yaşamayı beceremiyorum ? lütfen bana yardım et , lütfen… özür dilerim , özür dilerim. beni bağışlayın. kendi derdimle sizi üzdüm özür dilerim , özür dilerim. özür dilerim…