آستانه عشق
برای هر چیزی آستانه ای هست. اما کسانی هستند كه با آگاهي و اراده، آستانه تحمل را به اندازه آستانه عشقشان به آزادي، وسعت بخشیدند.
ناهید تحصیلی فراتر از مرزهای توان انسانی قدم برداشت.
خاطرات یکی از همبندان ناهید:
ناهيد مجاهد مقاومی بودکه اولین بار او را اواخر سال ۱۳۶۰ در زندان قزلحصار ديدم.
اواخر سال ۶۴ و اوايل ۶۵، تندباد سرکوب تازه شروع و موج جديد تنبيه ها آغاز شد.
دسته دسته بچه ها را براي تنبيه به اوين می بردن. در يک گروه همراه با مجاهد شهید‌‌‌ ناهيد ‌تحصیلی و تعداد دیگری به يکي از بندهاي اوين منتقل شديم....
اواخر ارديبهشت ۶۷ پس از حدود هفت سال حبس، اجازه خروج موقت از زندان به من ابلاغ شد.
با سماجت خودم را به داخل بند رساندم تا بتوانم وداع كنم... در بين ولوله بچه ها، ناهيد از لاي کرکره فلزي پنجره سلولش فرياد ميزد:
به شکوفه ها به باران برسان سلام ما را ...
و اين آخرين طنين صداي گرم او بود که همچنان در گوش دارم ...
یادمجاهد قهرمان ناهید تحصیلی گرامی و راه سرخش پر رهرو باد.