Zwrotka 3 - Zamaniło im się. Zamaniło mi się.
Każdemu coś się może zamanić. To takie odległe marzenie, rojenia tzw. „ściętej głowy”, plany niedosiężne, odważne wizje. Coś, co innym wydaje się być absurdalne… zamania się. A „inni” mówią o ‘manieniu’ jak o mamieniu. Nie wiem. Nie jestem pewna, czy mnie mami marzenie, czy zamania mnie, zaczarowuje przyszłość.
Lubię ten stan, gdy nagle myśl zaiskrzy. Do takiej chwili pasują wyłącznie fanfary. Wtedy na niebie pojawia się tęcza, a wszyscy płaczą łzami szczęścia. O, jak wielki, jak jest nadciągający sukces! Oto kupiłam nową pralkę (tadam), zdobyłam Śnieżkę (tadam)… czy inne coś. Ot, zamaniło mi się. Pomarzyło przez moment. Zabłysło i zgasło. Wiadomo.