„Była wśród nich pewna staruszka, znajdująca się w stanie krytycznym. Powiedziałam siostrom: Ja się nią zajmę. Kiedy położyłam kobietę do łóżka, złapała mnie za rękę, a jej twarz rozjaśnił cudowny uśmiech. Wymówiła tylko jedno słowo: «Dziękuję»». I zaraz potem umarła”.

Dlaczego ludzie nie słuchają siebie nawzajem? Bo konsekwencją wsłuchania się w głos/serce drugiego człowieka jest poruszenie naszego serca. Trzeba być gotowym na zmianę i zaangażowanie się.
„Ta kobieta dała mi o wiele więcej niż ja jej. Ofiarowała mi pełną wdzięczność i miłość. Przez chwilę patrzyłam na nią, zastanawiając się: «Co ja bym zrobiła na jej miejscu? ». Odpowiedziałam sobie: Zrobiłabym wszystko, co mogę, by przyciągnąć uwagę innych. Krzyczałabym: «Jestem głodna, zimno mi!» albo: «Umieram!». Ona zaś była taka wielka, taka wspaniała w swej wielkoduszności”.