Pomimo ewidentnych inspiracji sztuką dawnych mistrzów trudno określić styl malarski Kesji Tabaczuk. Niewątpliwie jest to malarstwo figuratywne, które określiłbym mianem realizmu impresjonistycznego, bo artystka w malarstwie łączy to, co widzi, z tym co sobie wyobraża, dając tym samym osobliwy amalgamat impresji imaginacyjnej z ogromnym pokładem emocjonalności. To, co moim zdaniem jest siłą jej obrazów, to specyficzny nastrój rozwieszony między pięknem a melancholią, między klimatem Skandynawii a błogością słowiańskiej kanikuły. Jej obrazy są jak bilet w podróż do świata baśni, do świata, którego być może nie ma i jest wymyślony, ale za to koi swym spokojem. Bo portrety jej autorstwa są jak klejnoty, które swym pięknem uderzają w czułą strunę emocji, dając piękny akord.