W Kronice Konika porzucam perspektywę chłodnego badacza, o sztuce staram się pisać i opowiadać wyłącznie z perspektywy zaangażowanego odbiorcy, który łączy sztukę z wrażliwością, talentem, pracowitością i kunsztem. Również staram się nie mówić i nie pisać o sprawach, które mnie średnio interesują, bądź wręcz nie podobają mi się w sztuce, tym samym, całe przedsięwzięcie jest wolne od polityki, sporów ideologicznych czy religijnych, jest tylko sztuka. Może ten jubileuszowy podcast będzie okazją, by sięgnąć po archiwalne odcinki Kroniki Konika.