Malarstwo Guillerma Lorca jest paradoksalne, bo w jego obrazach, jak w tyglu alchemika, miesza się, niewinność, erotyzm, krew, mgła, surrealizm, sny, dzieciństwo, władza, czułość, przemoc, zabawa, piękno, śmierć i tajemnica. Jest to rodzaj jakiejś szarady, zagadki. Dlatego ten styl malarski najlepiej opisać jako surrealistyczny chaos, polegający na mieszaniu realistycznych postaci i przerośniętych zwierząt malowanych w odcieniach klejnotów i jaskrawych, nienaturalnych kolorach. W efekcie dostajemy obrazy w stylu dawnych mistrzów, chaotyczne sceny z eteryczną mimiką twarzy tworzą intensywne uczucie ucieczki do innej krainy.