Ես ուզում եմ կիսվել ձեզ հետ իմ փոքր փորձով սպորտային աէրոբիկայի մասին:
Ես երբեք չեմ լսել այս մարզաձեւի մասին: Իր մասին ես իմացա ընկերներից:
Առաջին դասը ինձ շատ ձանձրալի էր թվում, բայց երբ տուն վերադարձա, ես դեռեւս ունեի մոտիվացիա դասեր հաճախելու համար: Երկրորդ դասը համեմատաբար դժվար էր: Մենք երկար մարզվում էինք: Մեր մարզումը ներառում էր `երեք րոպե վազք եւ այլ ֆիզկուլտուրայի հիմնական վարժությունները: Դա մեր մոտ կես ժամ եր տեւվում, բայց մեր դասը տեվում էր մեկուկես ժամ: Մնացած ժամանակը մենք նստած էինք շպագատների վրա եւ այլ վառժություններ էինք անում: 2 տարի աէրոբիկայի գնացի: Ես երբեք չեմ մոռանա այս ժամանակը:
Հատկապես ես չեմ մոռանա իմ առաջին մրցույթը: Իմ դասը առդեն տեւում էր 2 ժամ որպիսի ես պատրաստվ էի նրան: Մենք պիտի հորին էինք շարժումներ իմ պարի համար: Ամեն ինչ լավ էր գնում: Մրցույթը առդեն մոտիկանում էր: Մոտիկանում էր իմ հերթը իմ համարի կատարման համար: Եւ ինձ փոխանցեցին, որ ես ուրիշ տարիքային կատեգորիայի մեջ եմ: Ես պետք է ավելացն էի մեկ այլ շարժում: Իմ մարզիչը օգնեց ինձ: Ցավոք, որեւէ տեղ չզբաղվացրեցի:
Իմ պատմության համար շատ տխուր վերջա, բայց ուրախ եմ, որ փորձեցի այսպիսի սպորտաձեւ: