Mam takie wrażenie, że istnieje pewna uniwersalna instrukcja obsługi człowieka.

Rodząc się dostajemy do ręki zeszyt. Ten zeszyt - wierzyć lub nie - zapiszemy przede wszystkim naszymi błędami. Pomyłkami. Niechcianymi słowami, których żałujemy do dziś i pięknymi chwilami, po których została tylko lekka mgiełka.

Zastanawiam się, czy gdyby każdemu włożyć zamiast pierwszej strony kartkę z napisem „instrukcja obsługi - będziesz żałować, jeśli się nie zastosujesz” to czy jest szansa, ze na tych kartkach będzie choć trochę więcej dobrych, niż złych doświadczeń?

Mam wrażenie, że streszczenie książki „Listy starego diabła do młodego” mogłoby być właśnie taką kartka. Lewis w przezabawnej satyrze wytknął wszystkie przywary i mechanizmy rządzące ludzkością. Pokazał, już 80 lat temu, że jako gatunek ludzki wciąż wchodzimy do tej samej rzeki. A choć mosty, które próbujemy nad nią budować są ładniejsze, to wcale nie są bardziej użyteczne.

*Komu tak książka się przyda, a komu nie będzie potrzeba?*

Jest to książka dla osób, które:

- lubią abstrakcyjny sposób myślenia
- Lubią filozofować.

Krętacz przeplata demoniczne porady obserwacjami na temat ludzkiej natury i Biblii. W jego systemie moralnym samolubny zysk i władza są postrzegane jako jedyne dobro i żaden demon nie może uznać ludzkiej cnoty. Te głębokie wywody mogą być źródłem nowej prawdy i przemyśleń. Jednak dla niektórych rozległe wypowiedzi Krętacza będą przypominać bardziej tyrady i jedyną korzyścią będzie ułatwienie zasypiania.

Dlatego nie jest to książka dla osób, które:

- Nudzi dawny sposób pisania;
- Nie przepadają za filozofowaniem;
- Nie lubią czytać fikcji,

Choć moje serce skradła, to absolutnie nie powinniście tracić na nią czasu.