Różnorodność, bogactwo, wielowymiarowość to kluczowe słowa i punkt wyjścia w naszym kontemplacyjnym spojrzeniu zarówno na Ewangelię jak i na życie. Nie ma jedynej poprawnej odpowiedzi lub perspektywy. Odkrywamy wtedy, że to możliwość stawiania pytań jest o wiele ważniejsza niż dawanie odpowiedzi. Pytanie otwiera przestrzeń, włącza i zaprasza. Natomiast odpowiedź, a zwłaszcza ta dogmatyczna, niekwestionowana i jedynie słuszna potrafi całkowicie zamknąć. Rozum szuka takiej pewności, dopóki nie pojawi się świadomość, że coś takiego jak jedyna poprawna odpowiedź nie istnieje. Ceną za takie szerokie, kontemplacyjne spojrzenie jest rezygnacja z poczucia bezpieczeństwa opartego o ludzką logikę i ludzkie możliwości, ale otwiera na zaufanie, które Jezus nazywał wiarą. Obraz faryzeusza i celnika pozwala nam na zobaczenie własnego życia w dwóch wymiarach. Sukcesów, które niewiele wnoszą w nasz rozwój i trudów, które mają siłę nas zmieniać, ale i jedno, i drugie przychodzi jakby spoza nas, zatem ważne jest to, jak zostaną przyjęte i czy zrodzą otwierające pytania, czy też nie. Pokora, uniżenie w postawie celnika to symbol zgody i gotowości, aby pojawiło się ważne pytanie. Taka postawa sprawia, że również odpowiedź, która przychodzi nie jest tak naprawdę „moja”, ale bardziej „z nieba”. W ten sposób owo usprawiedliwienie, z którym celnik wrócił do domu jest znakiem pozbycia się wszystkiego, co przeszkadza widzieć „Bożymi oczami”, czyli być tak jak lustro, które odbija rzeczywistość, ale jej nie tworzy i nie poprawia i nie komentuje.
Na codzień będziemy potrzebowali zarówno takiego dualnego spojrzenia, by móc wybierać, to co nam służy, co lubimy, do czego jesteśmy przekonani, ale również tego Bożego, kontemplatywnego sporzenia, w którym wszystko nam służy i przyczynia się do naszego dobra.
Nie znajdziecie w tym podkaście jednoznacznych odpowiedzi, ale może wiele ważnych pytań, zapraszam!

Rozważasz wsparcie tego kanału i mojej pracy oto jak to zrobić - kliknij na link:
https://dzieki.my.canva.site/