23 APR 2024 · „Mam termin oddania pracy dzisiaj o północy. Spokojnie, wiem, że zdążę, najpierw chwilę odpocznę, by zebrać siły”. Brzmi znajomo?   Jednym z powodów prokrastynacji, bo o niej mowa, jest przytłoczenie wielością złożonych zadań, jakie na siebie bierzemy. Niektórzy dziwią się że prokrastynacja jest jednym ze skutków perfekcjonizmu, ale istotnie tak jest. A to z powodu przytłoczenia, negatywnego krtytycznego myślenia i lęku, które napędzają to zjawisko.   Perfekcjonizm zwiększa presję i poczucie przeciążenia, ponieważ oczekujemy od siebie nie tylko tego, że zrobimy wszystko, do czego się zobowiązaliśmy, ale także tego, że zrobimy to bezbłędnie i bez wysiłku. Czasami perfekcjonizm może oznaczać paraliż decyzyjny. Nie jesteśmy w stanie podjąć decyzji czy działania, bo przytłacza nas liczba opcji do wyboru oraz potrzeba, aby wszystko co robimy było idealne.   Niedziałanie, czyli odkładanie na później wydaje się bezpieczniejsze. Myśli perfekcjonistki są surowymi, czarno-białymi komunikatami, u podstaw których leży przekonanie że niedoskonałość jest równoznaczna z porażką.   Sprawdź, czy te myśli są Twoje?   - Jeśli to nie zostanie zrobione perfekcyjnie, to znaczy, że nie warto w ogóle zaczynać skoro to takie trudne, to najpewniej jestem głupia. - A co, jeśli to zawalę?  - Prawdopodobnie się skompromituję - Błędy są nie do przyjęcia - Nie wychodzi mi - Tylko ja mogę to zrobić, jak należy - Muszę to zrobić sama, by było zrobione dobrze.     Jeśli tak, to warto byś wiedziała, że są to myśli perfekcjonistyczne i mocno ograniczające Twoje działania:  •       Po pierwsze, myślenie perfekcjonistyczne upośledza Twoją zdolność próbowania nowych rzeczy •       Po drugie, powstrzymuje Cię przed podejmowaniem ryzyka •       Po trzecie, nie pozwala wyjść ze strefy komfortu.   Jest ono oparte na zniekształceniach poznawczych, czyli nierealistycznych przekonaniach. To między innymi czytanie w myślach drugiej osoby i katastrofizowanie, czyli wyobrażanie sobie czarnych scenariuszy.   Zniekształcenia poznawcze są powszechne. Każdemu zdarza się myśleć w ten sposób. Jednakże, dopiero gdy sobie je uświadomimy możemy zacząć coś zmieniać. Zatem jak to zrobić?   •       KROK 1 - ZAUWAŻYĆ •       KROK 2 - Zakwestionować te myśli. A kto tak powiedział? Czy to jest fakt? Czy to mi służy? Czy to służy mojemu zdrowiu? Czy to służy relacjom, jakie tworzę z innymi? •       KROK 3 – Zastąpić te myśli realistycznymi i pomocnymi, czyli po prostu je przeformułować.   Jeśli czujesz, że temat Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

9 APR 2024 · Strumień myśli... Znasz to? Zapewne nieustannie jest obecny w Twojej głowie, a Ty prawdopodobnie czasem mu się przyglądasz, a czasem nawet go nie zauważasz, a szkoda.   Nasze nieuświadomione myśli, nazywane przekonaniami, są bardzo ważne. To one blokują nas przed działaniem, zwłaszcza wtedy, gdy towarzyszy im wewnętrzny krytyk. Myśli Tworzą Twoją rzeczywistość. A zatem zrób prosty test:   Zastanów się, co mówisz do siebie, gdy popełniasz błąd, odkładasz coś w czasie albo coś idzie niezgodnie z Twoim planem? Czy okazujesz sobie wtedy akceptację i życzliwość, czy raczej masz podejście surowe i osądzające. Czy włącza Ci się wewnętrzny krytyk?   Jeśli jesteś perfekcjonistką, to prawdopodobnie wybierzesz krytykowanie siebie: „zawaliłam to”, „zbyt mało się starałam”. Być może nie zdajesz sobie sprawy z nasilenia samokrytycyzmu, gdyż przyzwyczaiłaś się do takich sytuacji i stały się dla Ciebie normą.   A może spróbować inaczej? Przeformułować samokrytykę na komunikat życzliwy i akceptujący, będący samowspółczuciem?   Do takiej postawy chcę Cię zachęcić. Samowspółczucie nie jest pobłażaniem sobie i nie oznacza przymykania oka na błędy. Nie jest użalaniem się nad sobą. pozwala nam wziąć odpowiedzialność za swoje niedociągnięcia i okazać sobie zrozumienie. Dać sobie samoakceptację i rozwój.   Możemy wyróżnić 3 ważne elementy samowspółczucia: - życzliwość dla siebie w obliczu trudności      - wspólne człowieczeństwo, czyli poczucie połączenia z innymi ludźmi,  - uważność, która pozwala uświadomić sobie swoje uczucia tu i teraz.  Czasem obok samowspółczucia potrzebujesz jeszcze przebaczyć sobie, by móc naprawdę czuć się ze sobą dobrze i uwolnić się od perfekcjonizmu. Polecam Ci lekturę książki Sharona Martina „Perfekcjonizm”.   W kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji” poruszę temat prokrastynacji wynikającej z perfekcjonizmu. Jeśli czujesz, że temat Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

26 MAR 2024 · Czy da się pracować i robić wszystko na 100 procent? Tak, da się, o ile pod tym hasłem rozumiemy „tyle, ile możemy z siebie dać w danym momencie, biorąc pod uwagę aktualną sytuację i swoje aktualne możliwości”. Nie, nie da się, jeśli myślimy o stuprocentowej doskonałości. Ona nie istnieje, a dążenie do niej potwornie nas spala.   Kasia od kilku lat zamierza napisać książkę, skończyła nawet roczny kurs pisania książek, ale nadal nie napisała ani linijki tekstu, bo nie czuje się gotowa. „Jeszcze nie teraz” – mówi. Cóż, za trzy lata Kasia na pewno napisze lepszą książkę niż w tym roku, ponieważ stale się rozwija, doświadcza nowych sytuacji, dużo czyta, obserwuje i poznaje. Jednak książka, którą napisze teraz, jeśli zrobi pierwszy krok i zacznie pisać, jest najlepszą, jaką może napisać dziś. I tylko tyle może od siebie uczciwie wymagać.  Perfekcjonizm przejawia się zarówno w myśleniu, jak i zachowaniu. Myśli, takie jak ta: jeszcze wiem za mało, jestem niewystarczająca, muszę się lepiej przygotować, wpływają na to, jak się Kasia czuje i blokują jej działania.   Perfekcjoniści mają skłonność do definiowania siebie i swoich działań w kategoriach absolutnych. Sukces albo porażka. Nic pośrodku. Bywają bardzo trudni jako współpracownicy, a jeszcze trudniejsi jako domownicy.   „Nie chciałem Ci tego mówić, by Cię nie urazić, ale jesteś leniwa i niechlujna” - mówi on po powrocie z pracy, bo jedyne co widzi, i to natychmiast, to brudne naczynia w zlewie i zabawki rozrzucone przez dzieci po podłodze, a nie widzi tego, że dzieci zostaje nakarmione, wybawione, wykąpane i ułożone do snu. Jeśli ten stan odfiltrowania tego co pozytywne i widzenia wszystkiego na nie trwa 10, 15, 20 lat, staje się to nie do wytrzymania i w którymś momencie pada słowo „dosyć”.   Perfekcjonizm niezwykle utrudnia życie. Może być wyraźnie widoczny lub bardzo subtelny.  Zorientowany na siebie lub zorientowany na innych: krytykowanie i wytykanie wad oraz odczuwanie rozczarowania i złości, gdy ludzie nie spełniają naszych oczekiwań. Może być także narzucony społecznie i przejawiać się w przekonaniu, że inni ludzie mają wobec nas wygórowane oczekiwania, które są nie do spełnienia. Jak się od niego uwolnić?   Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji”. Dziś część druga. Jeśli czujesz, że problem perfekcjonizmu Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/mediatorEwa. Porozmawiajmy o tym.

12 MAR 2024 · Perfekcjonizm to wewnętrzny pęd do osiągania więcej, do bycia kimś więcej i do udowadniania swojej wartości. W dążeniu do doskonałości trudno nam się zatrzymać, wyluzować i odpuścić i nie ma to nic wspólnego z doskonaleniem się. Perfekcjonizm sprawia, że stajemy się surowi nie tylko dla siebie, ale też surowo oceniamy innych i bardzo dużo wymagamy. Od siebie i od innych. Perfekcjonizm ma wiele twarzy i nadal bywa odbierany jako atut, podczas gdy jedno można o nim powiedzieć z całą pewnością: nie pozwala żyć pełnią życia, bo nasze wysokie standardy i nierealistyczne oczekiwania nam to utrudniają.  Dobrze jest mieć wysokie standardy, bo dzięki temu stale się doskonalimy i rozwijamy, mamy otwartość na nowe wyzwania i czerpiemy z nich radość, o ile... dajemy sobie prawo do popełniania błędów. Niestety, dla perfekcjonisty błąd to porażka i dramat.   Z kolei doskonalenie się jest zdrową formą dążenia do bycia wyjątkowym lub ponadprzeciętnym, co służy naszemu rozwojowi osobistemu i zmianie na lepsze. Gdzie zatem tkwi haczyk? Jak odkryć granice między jednym, a drugim?  Odpowiedź na to pytanie znajdziesz w kolejnych odcinkach „Wyspy Inspiracji”. Dziś część pierwsza. Jeśli czujesz, że problem perfekcjonizmu Cię dotyczy i chcesz się tym podzielić, napisz do mnie na Instagramie @https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ lub na https://www.facebook.com/relacjenazakrecie. Porozmawiajmy o tym.

27 FEB 2024 · Jeśli masz pomysł na życie, ścieżkę kariery zawodowej, wychowanie dziecka, a coś idzie nie tak, jak miało pójść, masz dwie drogi. Możesz starać się jeszcze bardziej albo... odpuścić. Dlaczego tak trudno nam odpuszczać i rezygnować? W rozmowie z gościnnym udziałem Sylwii Petryny, mentorki, przedsiębiorczyni i dyplomowanej praktyczki Kaizen zastanawiamy się, skąd wiedzieć, kiedy odpuścić, a kiedy dalej próbować? Czy rezygnacja faktycznie oznacza stratę, czy może jednak… szansę na lepsze życie, bez stresu, nerwowości i niepotrzebnych napięć? Osoby ambitne i dążące do rozwoju mogą mieć z tym szczególnie duży problem. Odpuścić, to jakby oddać walkowerem, poddać się bez walki. A z drugiej strony, cytując Alberta Einsteina, „szaleństwem jest robić wciąż to samo i oczekiwać różnych rezultatów”. Czasem odpuszczanie bycia supermatką, perfekcyjną kobietą, wypaloną, ale sumienną pracownicą jest wyrazem dojrzałości. Wystarczy być wystarczająco dobrą mamą, partnerką, przedsiębiorczynią. Kiedy chcesz coś zmienić, ale nie wiesz jak, możemy się spotkać w procesie mentoringu zmiany. Zmiana blokujących przekonań i nawyków mentalnych prowadzi do miejsca, w którym chcesz być, choć trudno Ci z jakiegoś powodu sobie to wyobrazić. Jeśli chcesz poczytać więcej tekstów blogowych o rozwoju, zapraszam Cię na stronę internetową http://www.o-media.pl. Znajdziesz mnie także na Instagramie https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/.

13 FEB 2024 · Jedni je uwielbiają, inni zażarcie krytykują za komercjalizm i przesyt widokiem czerwonych serduszek. Ale Czy nam się to podoba, czy nie, Walentynki jako święto zakochanych obchodzone 14 lutego wpisało się już na trwałe w nasz krajobraz kulturowy. Wspomnienia Walentynek mogą napawać nas wzruszeniem z powodu romantycznych uniesień, których doznaliśmy od ukochanej osoby, albo wściekłością, że tych wyjątkowych chwil zabrakło. Nie było bukietu kwiatów podrzuconych do pracy, niespodzianki pod poduszką, liściku z serduszkiem w torebce ani szalonego wypadu w góry lub zaręczyn w helikopterze. Może warto powiedzieć sobie otwarcie, że mężczyźni raczej nie są romantykami. Większość z nich nie ogląda romantycznych komedii i nie marzy od dziecka o wyjątkowych uniesieniach, a będąc w związku ma inne potrzeby i oczekiwania. Chyba, że mężczyzna ma siostrę lub bliską przyjaciółkę, która potrafi mu umiejętnie podpowiedzieć, czego pragną kobiety, albo... jest rasowym podrywaczem, nastawionym na kolejne podboje miłosne. Co zrobić, żeby nie przeżyć rozczarowania w dniu Walentynek? Powiedz mu, choćby nawet dzień wcześniej, że Święto Zakochanych jest dla Ciebie bardzo ważne. Możesz dodać, że lubisz niespodzianki i lubisz być zaskakiwana. Nie oczekuj, że on się domyśli tego, że przywiązujesz do tego święta dużą wagę, bo może się zdarzyć, że się tego nie domyśli i wtedy czeka Cię rozczarowanie, a Was oboje – trudna rozmowa. Może Twój foch? Walentynki są dobrą okazją, by porozmawiać o swoich potrzebach w związku oraz o tym, co działa bez zarzutu w Waszej komunikacji, a co wymaga poprawy. Stworzenie dobrego związku wymaga pracy i zaangażowania od dwojga. Być może rozmowa o tym, jak postrzegacie Walentynki: czy jako przereklamowane komercyjne święto, czy jako okazję do romantycznych kolacji przy świecach jest dobrym wstępem do świętowania Dnia Zakochanych. Jeśli chcesz pogłębić temat budowania relacji albo poczytać o potrzebach w związku, wejdź na moją stronę Relacje na zakręcie https://kosowska-korniak.pl, gdzie znajdziesz ciekawe teksty blogowe na ten temat. Znajdziesz mnie także, jako Relacje na zakręcie na Tik Toku i na Instagramie. Zasubskrybuj mój podcast, jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś.

30 JAN 2024 · Dobre wystąpienie publiczne jest starannie przygotowaną improwizacją. Jest wygłoszone z luzem i swobodą, ale starannie przemyślane i dobrze przygotowane. Nim zaczniesz przemawiać do szerszego grona odbiorców zadaj sobie 3 pytania: - Kim jestem? Jaka jestem? - Jak o sobie myślę? - Jak wpływam na odbiorców? Odpowiedź jest Twoją indywidualną sprawą, ja chcę Cię zachęcić, byś odpowiedziała na te pytania pozytywniem i z życzliwością dla siebie. Pamiętaj o banalnie prostej zasadzie: Jesteś tym, kim myślisz, że jesteś. To, w jaki sposób o sobie myślisz, determinuje to, jak jesteś odbierana przez innych. Dobry mówca wie, co mówi, a nie mówi to, co wie, dlatego przygotuj swoje wystąpienie. Dobrze zacznij. Początek prezentacji ma przyciągnąć uwagę i zainteresować. Powiedz coś oryginalnego, zaskocz słuchaczy. Pokazuj emocje i bądź entuzjastyczna. Udowodnij, że warto Cię słuchać. Zaprezentuj swoje kompetencje, ale zrób to krótko i konkretnie. Ujawnij coś o sobie prywatnie, to ociepla Twój wizerunek. Koniecznie powiąż temat wystąpienia z faktami z rzeczywistości, urealnij swój przekaz oraz określ zakres swojego wystąpienia. Przedstaw cele, jakie sobie założyłaś. A oto moich siedem prostych rad: - Posługuj się prostym językiem - Wczuj się w rolę słuchacza, daj mu to, czego potrzebuje - Nie nudź - Bądź konkretna - Bądź zwięzła. Twoi słuchacze słuchają Cię z uwagą tylko przez 10 minut - Unikaj środowiskowego żargonu oraz specjalistycznych definicji - Używaj metafor, anegdot i dobrych przykładów. Opowieści przyciągają. Jeśli chcesz poznać zasady autoprezentacji, wysłuchaj odcinka nr 49, a jeśli pragniesz poznać bliżej mowę ciała, obejrzyj koniecznie mój film na kanale Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=yUoU2B49Yek Zasubskrybuj mój podcast, jeśli jeszcze tego nie zrobiłaś.

16 JAN 2024 · Czy nam się to podoba czy nie, każdego dnia kształtujemy swój wizerunek i dlatego warto to robić świadomie. Być sobą, ale na najwyższych obrotach. Nasze słowa, gesty, miny, sposób mówienia, a nawet sposób, w jaki się poruszamy, wszystko jest komunikatem wysyłanym światu o tym, jacy jesteśmy albo jak chcemy być postrzegani. Autoprezentacja bywa nazywana „manipulowaniem wywieranym wrażeniem”, ale tak naprawdę jest próbą zakomunikowania poprzez nasze wypowiedzi, zachowania niewerbalne i działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani. Najważniejsze, by nie fantazjować na swój własny temat, być autentycznym i spójnym: w słowach, tonie głosu i gestach, które odgrywają kluczową rolę w tym, jak jesteśmy postrzegani. Jeśli chcesz poznać bliżej mowę ciała, obejrzyj koniecznie mój film na kanale Youtube: https://www.youtube.com/watch?v=yUoU2B49Yek A jeśli chcesz poznać zasady autoprezentacji, skorzystaj z mojego autorskiego zestawienia, zapisz je sobie i korzystaj śmiało. # 1 W trakcie autoprezentacji bądź sobą, tylko na najwyższych obrotach # 2 Wszystko w co wierzysz jest wynikiem Twojego wyboru # 3 Powtarzanie przynosi powodzenie (3 x P) # 4 Autoprezentacja daje nam solidną podstawę do budowania i podtrzymywania poczucia własnej wartości # 5 Autoprezentacja ma wpływ na redukcję trudnych emocji i wzrost pozytywnych emocji. Pozwala nam się lepiej czuć # 6 Wypowiadaj się świadomie, w myśl zasady: wiem, co mówię, a nie mówię, co wiem. Wymaga to przemyślenia swojego przekazu # 7 Pamiętaj, że online i podczas e-prezentacji także kształtujesz swój wizerunek # 8 Zacznij od tego, że powiesz, co chcesz powiedzieć, potem powiedz to, a następnie powiedz, co powiedziałeś. Zasubskrybuj mój podcast, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś. W następnym odcinku poznasz Zasady dobrego mówcy.

2 JAN 2024 · Od dzisiaj ćwiczę codziennie przez godzinę, zaczynam dietę, rzucam palenie, radykalnie odstawiam słodycze, zapisuję się na kurs rozwojowy, codziennie przez pół godziny uczę się angielskiego. Znasz to? Postanowienia Noworoczne bywają radykalne. Wymagają od nas ważnych zmian, żelaznej konsekwencji, wyrzeczeń i być może właśnie dlatego tracimy motywację i wracamy do dawnych nawyków. Do końca roku wytrzymuje w swych postanowieniach statystycznie 8-14 proc badanych. A gdyby tak spróbować inaczej? Małymi krokami? Wykorzystując zdobycze filozofii Kaizen i wywodzące się z niej techniki? W rozmowie z gościnnym udziałem Sylwii Petryny, Mentorki, przedsiębiorczyni i dyplomowanej praktyczki Kaizen podajemy proste kroki i techniki, które możesz wdrożyć od razu. Najważniejsze jest to, by wchodząc w Nowy Rok nie zapomnieć o poddaniu autoanalizie mijającego roku, dopiero dzięki temu krokowi jesteśmy w stanie skutecznie zaplanować zmiany. Małe kroki pozwalają nam zmylić wrodzone opory przed przyjmowaniem nowego sposobu zachowania, bez wywoływania emocjonalnej rewolucji i dlatego właśnie są takie skuteczne. Jeśli zainteresował Cię temat postanowień noworocznych, wysłuchaj odcinka nr 22 „Wyspy Inspiracji”, a jeśli potrzebujesz motywacji do zmiany, pomocny będzie „Dialog motywujący”, o którym opowiadam w odcinkach nr 10 i 11. Polecam Ci także dobrą książkę dr Roberta Maurera „Filozofia Kaizen. Jak mały krok może zmienić Twoje życie”, Sensus 2004. A może masz ochotę podzielić się ze mną swoimi refleksjami o Twoich postanowieniach noworocznych? Możesz to zrobić, odwiedzając mój profil https://www.instagram.com/ewakosowskakorniak/ i na https://www.facebook.com/mediatorEwa.

19 DEC 2023 · Jeśli Twoi bliscy nie szanują Twoich granic, to wiesz zapewne, że za chwilę, przy wigilijnym stole padną niewygodne pytania. Niby zadane żartobliwym tonem, lecz bolesne, kłujące jak świerkowe igły. Wprawiające w zakłopotanie. Kiedy ślub? Masz już chłopaka? Kiedy w końcu znajdziesz sobie normalną pracę? To mogą być rodzice, ale też teściowie, dziadkowie, dalsi krewni, ciocia, wujek. To osoby ważne w Twoim życiu, które nie szanują Twoich granic. Prawdopodobnie wprawiają Cię swoimi tekstami wygłaszanymi przy świątecznym stole w zakłopotanie. Pewnie zastanawiasz się, jak należy się zachować, by nikogo nie zranić, nie zepsuć świątecznej atmosfery oraz by nadal było miło? Jest jeden sprawdzony sposób: trzeba zachować się asertywnie. Czyli z szacunkiem, ale też równoczesnym zaznaczeniem swoich granic i konsekwencji ich nieprzestrzegania, choć akurat stawianie granic w kontaktach z członkami rodziny może wydawać się skomplikowane. Jeśli nie wiesz, jak to zrobić, zapraszam Cię na mojego bloga http://www.o-media.pl oraz na prowadzone przeze mnie treningi asertywności. Odwiedź mój profil Ewa Kosowska-Korniak na Instagramie i na Facebooku i podziel się refleksją na temat trudnych tematów przy świątecznym stole i sposobów reagowania na nie.