1 MAR 2022 · Bugün benim doğum günüm, Mart'ın ikisi... Ve kendime hediye vermeyi her zaman çok sevmişimdir. Bunu hikayeler anlatarak, doğaya kendimi bırakarak, çocuklarla ve benden yaşça büyüklerle beraber zamanın içinde akarak yaparım. Bu sefer bunların yanına melodiler ekledim. Ukulele ile yolculuğum, yıllar önce yazdığım bir hikaye ile taçlandı. Sözü ve müziği bana ait olan sanatsal bir dışavuruma dönüştü. Bu da kendime bu yılki hediyem oldu🌟 2016 yılında Amsterdam'dan Paris'e bisikletle 1.000 km yol yapmıştık 5 arkadaş! O yolculuk, hayatımın çok kıymetli eşiklerinden biriydi. Ve o yolun ilhamıyla kendime yazdığım pusula, şimdi şarkı olarak karşında. Bana iyi gelen bu sözler, dilerim senin yoluna da rehber olur, eşlik eder yaşamına. O yolculuğumu adım adım izlemek, okumak istersen de blog sayfamda "Bisikletimle Masallar" bölümünde bulabilirsin. https://www.adimlarim.net/ https://youtu.be/h3unV-EVxHQ

28 MAR 2021 · Olduğun yerden bağlan hayata!

19 FEB 2021 · Boşluğundur varlığını sunan sana...

13 DEC 2020 · Yarı açık panjurundan girdi balkonuna ışık, Düriye Hanım’ın. Elinde çekirdekli galeta, başında mavi boncuklu yazmasıyla, konuşuyordu balkon demirine konan kumrularla. “Abu benim güzel çocuklarıma!” diye diye severdi misafiri olan kuşları, karıncaları, hamam böceklerini. Dönerdi güleç yüzünü bana, “Bak!” derdi saksıda açan sarı çiçeğini göstererek. “Ara ara gösterir yüzünü bana, ama hiç yalnız bırakmaz. Sen gelmediğinde açarım panjuru, koyarım güneşe, veririm suyunu, konuşurum onunla.” derdi. “Geldim işte Düriye Sultan!” dediğimde de; “Hiç gitmiyorsun ki!” der muzip muzip gülerdi. Onu özlüyorum, biliyorsun. ...

13 NOV 2020 · Öyle güzelsin ki! Bir dalda mısın, yerde mi, gökte misin? Önemli olan bu değil. Senin varlığın!

30 OCT 2020 · ... Önce bi’ soluklan. Nedir seni kanatlarından alıkoyan? Nedir seni yeşil bir kabuğa koyan? ...

30 OCT 2020 · ... Cebinden bir kalem çıkar, kurşundur, ucu kırıktır. Kağıt yoktur, bir okaliptüs yaprağının inceliğine yazar ucu olmayan kurşun kalemiyle...

28 SEP 2020 · Sabah kalkar kalkmaz -ki yine geç uyandım, uyuyamıyorum çünkü geceleri…- mindful karanfilli sıcak su içmek için kendime alan açtım. Mutfağa geldim, su ısıtıcısına damacanadan su doldurmadan önce içini çalkaladım ve taze su ekledim. Yeni bir başlangıç dedim kendime. Sadece 1 fincanlık su ekledim ve düğmesine bastım ısıtıcının. O arada mor fincanıma 3 tane karanfil ekledim ve suyun ısınmasını bekledim. Beklerken, ısıtıcı yavaş yavaş sesler çıkartmaya başladı. Ben buradayım, varım diyordu adeta. Potansiyelimi gösterebilmem için harekete geçirilmem gerek. Tek başıma basamam ki düğmeme! Acaba dedim benim de mi böyle bir ele ihtiyacım var! Ara ara buna ihtiyaç duyduğum oluyor yalan yok, “Hadi Öykü!” denmesi yetiyor çoğu zaman bana. Şimdi bunu yazarken düşünüyorum da, aslında her zaman bir şeyin tetikleyiciliği var öykümün izlerinde. İlla bir insan olması gerekmiyor ki! Bir ağacın yaprak dökmesi, güneşin doğuşu, batışı, kuşun pencereme gelmesi, duvarı delen aşk merdiveninin benim bahçeme boynunu çıkartması… Her şey ilham ki öyküme. O zaman o su ısıtıcısına basan elim gibi, hayatımda “Hadi!” diyenler hep var. Ne kadarını görmek istediğim, ne kadarını görsem de harekete geçmediğim durumlar bana bağlı. Ve ben bu karantinayla birlikte durdum, kalktım, düştüm, kaybettim, uğurladım, toprak suladım, daha da güçlenerek kalktım. Ve hepsi, su ısıtıcısını başlatan parmağım gibiydi, bastılar düğmeme ve hadi dediler. İyi ki! İçimdeki potansiyeli bana gösterdiler. İçimdeki çiçeklerin mis kokusunu salabildim çevreme. Açtım rengarenk açıyorum ve hangi tohumlar varmış ben de gördükçe şaşırıyorum. Bugünün mindful hareketi olan karanfilli suyu içmeye bile daha gelemedim düşün. Sadece o içeceğim suyun hazırlanma işlemi bana, “Yalnız değilsin, yalnız değildin, yalnız olmayacaksın, güven bana!” dedi. İyi ki! Teşekkürler güzel su ısıtıcısı, teşekkürler o ısıtıcının düğmesine “Başla” diye basan güzel parmağım! Şimdi! Bir de ne geldi aklıma biliyor musun? “Düşünme!” demek bu aslında. O parmağımı su ısıtıcısına düşünerek basmadım ki! Yani olsun mu olmasın mı demedim! O suyun ısınmasını istiyordum ve ortamı hazırladım bastım ve süreç başladı. Hayatımda da ilhamlar, tılsımlar böyle çalışıyor işte! Otururken birden kulağıma gelen darbuka sesi düğmeye basan parmak olabilir. Yakalarsam, karşılarsam onu nazikçe, dinlersem, ah bir izin verirsem neler anlatacak kim bilir!

22 SEP 2020 · İlmek ilmek örmeye var mısın hayatındaki hikayeleri Leyleklerin göçü de bitti, sırada kırlangıçlar, sonra sığırcıklar... İçlerinde kim bilir hangi türküleri tutturup yol alacaklar. Şimdi başladı içindeki şarkı dile gelmeye, Kaldırırsan kalbini kapattığın kapağı, açılacak yolun, İçinden geçmen gerekmez, içinden doğacaksın zaten...