فروپاشی سریع دولت جمهوری اسلامی افغانستان که در پی خروج نیرو های خارجی از آن کشور اتفاق افتاد، به فروپاشی بزرگ اجتماعی و اقتصادی در افغانستان منجر شد. آشوب صبح روز ۲۴ مرداد ۱۴۰۰ شهر کابل را شاید جز افسران رده‌بالای امنیتی و مقام‌های سیاسی، هیچ‌کس دیگری پیش‌بینی نمی‌کرد. با وجود اینکه بسیاری از شهرها به تصرف طالبان درآمده بودند، کابل با حضور ده‌ها هزار نیروی مسلح آموزش‌دیده و نیروهای خارجی مستقر در فرودگاه و همچنین وجود سفارتخانه‌ها در این شهر، تسخیرناپذیر می‌نمود.
اما طالبان صبح روز ۲۴ مرداد، پس از پخش خبر فرار اشرف غنی، بدون درگیری وارد کابل شدند و در خیابان‌ها رژه رفتند. هزاران نفر از ترس طالبان، به فرودگاه کابل، که تنها نقطه امن به حساب می‌آمد، پناه بردند. صحنه‌های غم‌انگیزی که پس از سقوط دولت پیشین افغانستان، در فرودگاه کابل رقم خوردند، شاید در ذهن بیشتر افغان‌ها و به‌ویژه کسانی که آن‌جا حضور داشتند، تا آخر عمر باقی بماند.
پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، در عملیات نظامی بزرگی موسوم به «پناه به متحدان»، که به رهبری آمریکا اجرا شد، بیش از ۱۲۰ هزار افغان از افغانستان خارج شدند. بر اساس آماری که وزارت خارجه آمریکا در ماه دسامبر ۲۰۲۱ منتشر کرد، ۹۵ هزار نفر از افغان‌ها به آمریکا و بقیه به سایر کشورهای جهان منتقل شده‌اند. در روند خروج از افغانستان، ۳۰ کشور از جمله آمریکا مشارکت داشتند که در این میان، نقش برخی کشورها مانند امارات متحده عربی و قطر، ارائه خدمات و تسهیل روند تخلیه بود، اما بسیاری از کشورهای غربی متحدان محلی‌شان را نجات ‌دادند.
بر اساس آمار وزارت خارجه آمریکا، فقط ۴۰ درصد افرادی که با مقصد آمریکا از افغانستان خارج شده‌اند به‌دلیل سابقه کار با دولت آمریکا و سازمان‌های وابسته، واجد شرایط دریافت ویزا و اقامت‌اند.
تا ماه دسامبر که این آمار منتشر شد، ۷۴ هزار افغان در اردوگاه‌هایی در خاک آمریکا مستقر شده بودند و ۳۸ هزار نفر دیگر در اردوگاه‌های آمریکا در دیگر کشورها مانند قطر، آلمان و امارات متحده عربی اسکان یافته بودند. از آن‌جا که در دو ماه اخیر، روند خروج به‌دلیل بررسی پرونده افراد مستقر در اردوگاه‌ها، متوقف شده بود، ممکن است این آمار همچنان تغییر نکرده باشد.