Malarstwo Stanisława Żołądzia odkrywa nowy potencjał farb akwarelowych, oprócz zwiewnej formy, łagodnych przejść tonalnych artysta wydobywa jakąś ukrytą głębię lśnienia i blasku kompozycji. Zwłaszcza, kiedy maluje zimowe scenerie Sztokholmu. Tym nastrojowym nokturnom, sztuczne światło latarni w połączeniu ze śniegiem, taflami kry lodowej na rzece, nadaje niepowtarzalny klimat. Podobnie pozostałe zimowe krajobrazy dalekiej prowincji północy są wyjątkowo piękne. Pomimo tego, że akwarela jako technika malarska zachęca do pewnych skrótów, syntezy, to artyście udaje się w obrazach zachować doskonały balans między uogólnieniem a detalem. Potrafi doskonale zadbać o kompozycję, każdy jego obraz ma pewną dominantę, to wybrany starannie w ramach obserwacji przedmiot, który będzie nadawał ton całej kompozycji. Zazwyczaj jest on wypełniony pełniejszą barwą, oddany drobiazgowo i ze starannością.