Accademia Włoskiego Kina wraz z Anną Osmólską-Mętrak zaprasza na drugi odcinek cyklu "Przypis do Pasoliniego".

Pasolini był artystą totalnym, którego działalność artystyczną nie sposób zamknąć w jednym medium, jednej przestrzeni artystycznej. Był artystą, który był zawsze bardzo blisko życia i rzeczywistości, co odbijało się nie tylko w obrazach, lecz także w języku. Wokół "różnych przejawów życia" Pasolini zbudował zresztą całą trylogię; w latach 70. włoski mistrz adaptował ze swadą arcydzieła literatury światowej o silnym zabarwieniu erotycznym - "Dekameron", "Opowieści Kanterberyjskie" i "Kwiat tysiąca i jednej nocy".

W jaki sposób Pasolini odnosił się do życia/ludzkiej egzystencji w swoich filmach? Dlaczego w pewnym momencie zdecydował się on nakręcić tzw. trylogię życia? Co działo się wówczas w jego prywatnym życiu? Co działo się wtedy we Włoszech? Jak te filmy powstawały, jak odebrali je Włosi? Dlaczego Pasolini obsadził sam siebie w każdej z trzech części projektu? Jak włoski mistrz podszedł do pism Boccaccia i co wniósł do jego "karnawałowego świata" swoją autorską wizją? Czy we wcześniejszych dziełach PPP odnajdziemy podobny pean na cześć życia, seksualności i witalności, jak ma to miejsce w trylogii?

🐭🌻