یک طرف هفت نامزد ریاست جمهوری که از غربال و فیلتر شورای نگهبان گذشته‌اند ایستاده‌اند – با مجموعه‌ای از وعده‌های دهان‌پرکن اقتصادی و اندکی هم سیاسی. طرف دیگر مردمی که از اندک فضای ایجاد شده در آستانه انتخابات بهره می‌برند و حرف‌هایشان را در تریبون‌های آزاد شهری به صدای بلند بیان می‌کنند. آیا خواسته‌هایی که شهروندان مطرح می‌کنند با آنچه نامزدها وعده‌اش را می‌دهند تطبیق دارد؟ این‌بار تمرکز شهروندان بر چیست؟ اقتصاد می‌خواهند یا مشروعیت نظام جمهوری اسلامی را هدف گرفته‌اند؟ شهروندان ایرانی در انتخابات ۱۴۰۰ چه مطالبه‌ای دارند؟ آنها مشارکت می‌کنند یا خواهان عدم مشارکت هستند؟