Ondersteun deze klassen met een gift: https://eencursusinwonderen.org/doneer



III. De onwerkelijkheid van de zonde

1. De aantrekkingskracht van schuld is te vinden in de zonde, niet in de vergissing. Vanwege deze aantrekkingskracht zal de zonde worden herhaald. Angst kan zo acuut worden dat de zonde het uitleven wordt ontzegd. Maar zolang schuld aantrekkelijk blijft zal de denkgeest lijden, en het idee van zonde niet loslaten. Want schuld roept er nog steeds om, en de denkgeest hoort het en smacht ernaar, en maakt zichzelf zo tot een gewillige gevangene van de ziekelijke aantrekking daarvan. Zonde is het idee van kwaad dat niet kan worden gecorrigeerd, en toch voor eeuwig begerenswaardig blijft. Als essentieel onderdeel van wat het ego denkt dat jij bent, zul je het altijd verlangen. En alleen een wreker, met een denkgeest die van de jouwe verschilt, zou het door middel van angst kunnen uitroeien.
2. Het ego acht het niet mogelijk dat het in feite liefde en niet angst is, die door zonde wordt aangeroepen, en dat ze altijd antwoordt. Want het ego brengt zonde naar angst, en eist straf. Maar straf is slechts een andere vorm van het beschermen van schuld, want wat straf verdient, moet wel echt gebeurd zijn. Straf is altijd de grote behoeder van de zonde, die deze met respect behandelt en de enormiteit ervan eer bewijst. Wat bestraft moet worden, is ontegenzeggelijk waar. En wat waar is, is ontegenzeggelijk eeuwig en zal eindeloos worden herhaald. Want je verlangt datgene waarvan je meent dat het werkelijk is, en zult het niet loslaten.
3. Een vergissing is daarentegen niet aantrekkelijk. Wat je duidelijk als een fout ziet, wil je dat gecorrigeerd wordt. Soms kan een zonde keer op keer worden herhaald, met onmiskenbaar verontrustende gevolgen, maar zonder dat ze aan aantrekkingskracht inboet. En plotseling verander je haar status van een zonde naar een fout. Nu zul je die niet meer herhalen; je zult er gewoon mee ophouden en die loslaten, tenzij de schuld blijft. Want dan zul je slechts de vorm van de zonde veranderen en toegeven dat het een vergissing was, maar ervoor zorgen dat ze niet te corrigeren valt. Dit is niet werkelijk een verandering in je waarneming, want het is de zonde, niet de vergissing, die vraagt om straf.
4. De Heilige Geest kan geen zonde bestraffen. Fouten onderkent Hij, en Hij zal die allemaal corrigeren zoals God Hem opgedragen heeft. Maar zonde kent Hij niet, en evenmin kan Hij fouten onderkennen die niet kunnen worden gecorrigeerd. Want een fout die niet gecorrigeerd kan worden heeft voor Hem geen betekenis. Fouten dienen om gecorrigeerd te worden, en vragen om niets anders. Wat om straf vraagt, vraagt noodzakelijkerwijs om niets. Iedere fout moet wel een roep om liefde zijn. Wat is zonde dan? Wat kan het anders zijn dan een fout die je verborgen wilt houden, een roep om hulp die je ongehoord en dus onbeantwoord laten wilt?
5. In de tijd ziet de Heilige Geest duidelijk dat de Zoon van God fouten kan maken. Hierop deel je Zijn visie. Maar je deelt niet Zijn inzicht in het verschil tussen tijd en eeuwigheid. En wanneer de correctie is voltooid, is tijd eeuwigheid. De Heilige Geest kan jou leren hoe je de tijd anders kunt bekijken en hoe je eraan voorbij kunt zien, maar niet zolang jij in zonde gelooft. Wel zolang je in vergissingen gelooft, want die kunnen door de denkgeest worden gecorrigeerd. Maar zonde is het geloof dat jouw waarneming onveranderlijk is, en dat de denkgeest als waar dient aan te nemen wat hem door middel hiervan wordt verteld. Als hij niet gehoorzaamt, wordt de denkgeest als krankzinnig beschouwd. De enige kracht die in staat zou zijn de waarneming te veranderen wordt op die manier tot machteloosheid veroordeeld, en aan het lichaam gebonden uit angst voor de veranderde waarneming die zijn Leraar, die er één mee is, zou brengen.
6. Wanneer je in de verleiding komt te geloven dat zonde werkelijk is, bedenk dan dit: als zonde werkelijk is, zijn zowel God als jij dat niet. Als schepping uitbreiding is, dan moet de Schepper Zichzelf hebben uitgebreid, en is het onmogelijk dat iets wat deel van Hem is totaal verschilt van de rest. Als zonde werkelijk is, moet God met Zichzelf in oorlog zijn. Hij moet dan wel gespleten zijn, en verscheurd tussen goed en kwaad, deels wijs en deels krankzinnig. Want dan moet Hij geschapen hebben wat Hem wil vernietigen, en de macht daartoe bezit. Is het niet makkelijker te geloven dat jij je hebt vergist dan in zoiets te geloven?
7. Zolang je gelooft dat jouw werkelijkheid of die van jouw broeder door een lichaam wordt begrensd, zul je in zonde geloven. Zolang je gelooft dat lichamen zich met elkaar kunnen verenigen, zul je schuld aantrekkelijk vinden en geloven dat zonde iets kostbaars is. Want het geloof dat lichamen de denkgeest beperken leidt tot een waarneming van de wereld waarin het bewijs voor de afscheiding overal aanwezig lijkt. En God en Zijn schepping lijken afgesplitst en overwonnen. Want zonde zou bewijzen dat wat God heilig heeft geschapen daarover niet kan zegevieren, noch tegenover de macht van de zonde zichzelf zou kunnen blijven. Zonde wordt als machtiger dan God beschouwd, waarvoor God Zelf Zich dient te buigen, en Zijn schepping aan de veroveraar daarvan moet schenken. Is dit nederigheid of dwaasheid?
8. Als zonde werkelijkheid is, moet ze voorgoed buiten het bereik van alle hoop op genezing liggen. Dan zou er immers een macht bestaan boven die van God, die in staat is een andere wil te maken die Zijn Wil zou kunnen aanvallen en overwinnen, en die Zijn Zoon een wil geeft los van en sterker dan de Zijne. En elk deel van Gods versplinterde schepping zou een andere wil hebben, tegengesteld aan de Zijne, en eeuwig in strijd met Hem en met elkaar. Je heilige relatie streeft nu het doel na te bewijzen dat dit onmogelijk is. De Hemel heeft er met een glimlach naar gekeken, en het geloof in zonde is in die liefdevolle glimlach tenietgedaan. Jij ziet die nog steeds, omdat je niet beseft dat haar fundament weg is. Haar bron is weggenomen en dus kan ze slechts een korte tijd gekoesterd worden alvorens te verdwijnen. Alleen de gewoonte om ernaar te zoeken blijft bestaan.
9. Toch kijk je met de glimlach van de Hemel op je lippen, en de zegen van de Hemel in je ogen. Je zult niet lang zonde zien. Want in de nieuwe waarneming corrigeert de denkgeest die wanneer ze lijkt te worden gezien, en dan wordt ze onzichtbaar. Vergissingen worden snel herkend, en prompt ter correctie gegeven, om hersteld en niet verborgen te worden. Jij zult van zonde en al haar teisteringen worden genezen zodra je haar geen macht over jouw broeder geeft. En je zult hem helpen vergissingen te boven te komen door hem vreugdevol van het geloof in zonde te bevrijden.
10. In het heilig ogenblik zul je de glimlach van de Hemel zowel op jou als op jouw broeder zien stralen. En jij zult hem toestralen, in blije erkenning van de genade die jou geschonken is. Want zonde zal niet zegevieren over een vereniging waaraan de Hemel een glimlach heeft geschonken. Jouw waarneming werd genezen in het heilig ogenblik dat de Hemel jou gegeven heeft. Vergeet wat jij hebt gezien, en sla je ogen in vertrouwen op naar wat jij nu kunt zien. De barrières voor de Hemel zullen voor jouw heilige blik verdwijnen, want aan jou die zonder zicht was is visie gegeven, en je kunt zien. Ga niet op zoek naar wat is opgeheven, maar naar de heerlijkheid die je hervonden hebt en weer kunt zien.
11. Kijk naar je Verlosser, en aanschouw wat Hij jou in je broeder wil laten zien, en laat de zonde niet opnieuw opdoemen om je ogen blind te maken. Want zonde zou jou van hem gescheiden houden, maar je Verlosser wil dat jij je broeder ziet als jezelf. Jouw relatie is nu een tempel van genezing, een plaats waar allen die vermoeid zijn kunnen komen om rust te vinden. Hier is de rust die allen wacht na hun reis. En die wordt door jouw relatie nader tot allen gebracht.