توجه: در پادکست پرچمدار کاروان ایران در المپیک ملبورن به اشتباه محمود ناجی گفته شد که درستش محمود نامجو هست
این قسمت از پادکست «کاتارسیس» اختصاص داره به فیلم «غلامرضا تختی» که یک فیلم بیوگرافی از این شخصیت مهم در تاریخ معاصر ایران هست.
این فیلم موفق به دریافت دو جایزه از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شد و در نوروز نود و هشت در سینماهای ایران اکران شد.
خلاصه فیلم برگرفته از ویکیپدیا: داستان فیلم غلامرضا تختی با قرائت و امضای وصیت نامه و خودکشی‌اش آغاز می‌شود، سپس با فلاش بک(رجعت به گذشته) از دوران کودکی‌اش را که در فقر شدید و در آلونک‌های خانی آباد جنوب تهران می‌گذراند. پدرش رجب خان یخچال دار قدیمی داشت که در طرح گسترش راه‌آهن مصادره می‌شود و این امر فقرشان تشدید می‌کند و کار پدر را به جنون می‌کشاند.
غلامرضا که به کشتی علاقه داشت در گام‌های اولیه‌اش برای کشتی‌گیر شدن در دوران نوجوانی ناکام می‌ماند و هنگام کار در تأسیسات نفتی مسجد سلیمان به تنهایی شروع به تمرین می‌کند. او سرانجام کارگری در مناطق نفتی را رها می‌کند، به تهران نزد خانواده‌اش برمی گردد و در باشگاه پولاد عبدالحسن فعلی معروف به حاج فعلی مربی کشتی این باشگاه استعدادش را کشف می‌کند. غلامرضا به سرعت به عضویت در تیم ملی کشتی ایران در می‌آید و در دوران جوانی نخستین بار در مسابقات کشتی هلسینکی ۱۹۵۱ مدال نقره و در المپیک ملبورن ۱۹۵۶ مدال طلا می‌گیرد. تختی همزمان با افتخارات ورزشی به خاطر مردم داری و روحیه ای که در مستمندان داشت به محبوبیت‌های فراوانی می‌رسد و در عین حال با مسائل زندگی خصوصی و خانوادگی اش هم درگیر است.
موفقیت تختی در میدان‌های ورزشی حسادت‌های هم تیمی‌های او را برمی‌انگیزد، و محبوبیتش در میان مردم باعث ایجاد حساسیت در حکومت می‌شود، بخصوص که او از نظر گرایشی به جبهه ملی و مصدق داشت. کارشکنی‌های دوجانبه (حسادت‌های ورزشی و کارشکنی) همراه با چند ناکامی در اواخر دوران ورزشی‌اش، تختی رو سرخورده و خسته می‌کند و ازدواجش در ۱۲ آبان ۱۳۴۵ هم نه تنها تغییری در وضعیت او نمی‌دهد بلکه به دلیل اختلاف‌های او با همسرش این وضعیت تشدید می‌شود. تولد پسرش بابک در شهریور ۱۳۴۶ نیز تأثیری در وضعیت او ندارد و سرانجام جهان پهلوان غلامرضا تختی در هفدهم دی ۱۳۴۶ و دو روز پس از تنظیم وصیت نامه‌اش در دفترخانه ای، در اتاق ۲۳ هتل آتلانتیک تهران با خوردن دارو خودکشی می‌کند.
موسیقی استفاده شده در این قسمت: لالایی از ویگن
⭐️ غلامرضا تختی (۱۳۹۷) - بهرام توکلی
توجه: در پادکست پرچمدار کاروان ایران در المپیک ملبورن به اشتباه محمود ناجی گفته شد که درستش محمود نامجو هست
این قسمت از پادکست «کاتارسیس» اختصاص داره به فیلم «غلامرضا تختی» که یک فیلم بیوگرافی از این شخصیت مهم در تاریخ معاصر ایران هست.
این فیلم موفق به دریافت دو جایزه از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شد و در نوروز نود و هشت در سینماهای ایران اکران شد.
خلاصه فیلم برگرفته از ویکیپدیا: داستان فیلم غلامرضا تختی با قرائت و امضای وصیت نامه و خودکشی‌اش آغاز می‌شود، سپس با فلاش بک(رجعت به گذشته) از دوران کودکی‌اش را که در فقر شدید و در آلونک‌های خانی آباد جنوب تهران می‌گذراند. پدرش رجب خان یخچال دار قدیمی داشت که در طرح گسترش راه‌آهن مصادره می‌شود و این امر فقرشان تشدید می‌کند و کار پدر را به جنون می‌کشاند.
غلامرضا که به کشتی علاقه داشت در گام‌های اولیه‌اش برای کشتی‌گیر شدن در دوران نوجوانی ناکام می‌ماند و هنگام کار در تأسیسات نفتی مسجد سلیمان به تنهایی شروع به تمرین می‌کند. او سرانجام کارگری در مناطق نفتی را رها می‌کند، به تهران نزد خانواده‌اش برمی گردد و در باشگاه پولاد عبدالحسن فعلی معروف به حاج فعلی مربی کشتی این باشگاه استعدادش را کشف می‌کند. غلامرضا به سرعت به عضویت در تیم ملی کشتی ایران در می‌آید و در دوران جوانی نخستین بار در مسابقات کشتی هلسینکی ۱۹۵۱ مدال نقره و در المپیک ملبورن ۱۹۵۶ مدال طلا می‌گیرد. تختی همزمان با افتخارات ورزشی به خاطر مردم داری و روحیه ای که در مستمندان داشت به محبوبیت‌های فراوانی می‌رسد و در عین حال با مسائل زندگی خصوصی و خانوادگی اش هم درگیر است.
موفقیت تختی در میدان‌های ورزشی حسادت‌های هم تیمی‌های او را برمی‌انگیزد، و محبوبیتش در میان مردم باعث ایجاد حساسیت در حکومت می‌شود، بخصوص که او از نظر گرایشی به جبهه ملی و مصدق داشت. کارشکنی‌های دوجانبه (حسادت‌های ورزشی و کارشکنی) همراه با چند ناکامی در اواخر دوران ورزشی‌اش، تختی رو سرخورده و خسته می‌کند و ازدواجش در ۱۲ آبان ۱۳۴۵ هم نه تنها تغییری در وضعیت او نمی‌دهد بلکه به دلیل اختلاف‌های او با همسرش این وضعیت تشدید می‌شود. تولد پسرش بابک در شهریور ۱۳۴۶ نیز تأثیری در وضعیت او ندارد و سرانجام جهان پهلوان غلامرضا تختی در هفدهم دی ۱۳۴۶ و دو روز پس از تنظیم وصیت نامه‌اش در دفترخانه ای، در اتاق ۲۳ هتل آتلانتیک تهران با خوردن دارو خودکشی می‌کند.
موسیقی استفاده شده در این قسمت: لالایی از ویگن
read more
read less
