W świecie coraz częściej można dostrzec wzrost ludzi praktykujących weganizm i wegetarianizm. Chociaż wydaje się być to zjawisko nowe, wcale takim nie jest. Podobne praktyki były omawiane w starożytności przez Porfiriusza z Tyru (III-IV w. n.e.) w traktacie O wegetarianizmie - pogańskiego podręcznika ascetycznego. Osoba Diogenesa z Synopy (IV w. p.n.e.) stanowi dowód na to, że postulaty wstrzemięźliwości w jedzeniu, sprawiedliwości wobec zwierząt i nieszkodliwości dla środowiska są naprawdę możliwe do realizacji nie tylko w starożytności, ale także i dziś. Wciąż aktualne. Problem nie leży po stronie weganizmu czy wegetarianizmu, ale wartości, które niesie ze sobą dany prąd kulturowy w epoce. „Nowe” trendy światopoglądowe dają pewien skutek w postaci refleksji nad społeczeństwem i rodziną, a także zajmowanych, określonych postaw ludzi.  Skoro rozważania dotyczą tak ważnej komórki społecznej jaką jest rodzina, to potrzeba ponownego zdefiniowania władzy rodzicielskiej, autonomii dziecka w rodzinie i nakreślenia znaczenia kompromisu rodzicielskiego.

Słowa klucze: weganizm, wegetarianizm, kompromis, kompromis rodzicielski, mięsożercy, władza rodzicielska, autonomia, autonomia dziecka, weganie.

Podcast zrealizowany przez IF UKSW w ramach projektu MNiSW „Społeczna odpowiedzialność nauki II – Popularyzacja nauki” – „Filozofia w Podcastach" POPUL/SN/0305/2023/01